CYPRIANUS

I.

CYPRIANUS

Carthaginensis, post Donatum, vel secundum alios, Agrippinum, A. C. 250. Illustri locô natus, ante sui conversionem Rhetoricam docuit, a Caelio amico ad fidem perductus. Sub Decio, gregts admirabili zelô defensor, etiam postquam se in tutum recepisset, inde salutariter ipsi prospexit. Contra Libellaticos scripsit, defecturientes dehortatus est, Confessores confirmavit. A' Felicissimo, schismate formatô, male habitus, Carthagine Synodum celebravit. Novato Novatianisque acriter restitit, Aquariis non minus fortiter se opposuit. Interim consuetudivem rebaptizaudi haereticos ursit, quemadmodum hi Orthodoxis seductis facere soliti erant: a Stephano Episcopo Romano Pseudo Christus, Pseudo Apostolus et dolosus operarius, propterea dictus: increpito ab Episcopis Orient. quod humilitatem et lenitatem Apostolicam non servâsset. Videtur tamen Augustino sententiam mutâsse. Sub Valeriano tandem et Galieno, martyrii coronam accepit. Et primo quidem palinodiam canere, et deliberate, quid faceret, iussus, in re tam sancta, respondit, non opus est deliberatione. Exilium dein minitantibus, exul, regessit, non erit, qui Deum in mente habebit. Tandem capite plexus est, cum prius carnifici 20. aureos numerari iussisset, pacemque Ecclesiae praedixisset. A. C. 258. August. Maximus, P. Chrysologus, Gregorius Naz. in eius elogiis. Hleron. Sixtus Sen. etc. Pontius Diaconus eius vitam descripsit. Prudent. Hymnô 13. Ennodius. Agobardus Achiepiscopus Lugdunens. Ruffinus in apol. pro Origene. Baron ab A. C. 250. usque ad A. C. 261. Eius opera solieite collecta sunt. Vide Ald. Manutii, Pamelii, Rigaltii etc. iudicia, de scriptis eius. Inter Latinos ad Apostolici pectoris vigorem propius accedit, ubique censeas loqui pastorem, ac Martyrio destinatum, Erasmus, l. 1. Ep. 186. Quanto in honore fuerit apud suos Carthaginenses, docet Procopius, Gothicorum l. 3. Κυπριανὸν ἅγιον ἄνδρα μάλιςτα πάντων ὁι Καρχηδόνιοι σέβονται. Καὶ αὐτῷ νεών τινα λόγου πολλοῦ ἄξιον πρὸ της πόλεως ἱδρυσάμενοι παρὰ τὴν τῆς θαλάςςης ἠϊόνα, τά τε ἄλλα ἐξοσιοῦνται, καὶ ἄγουσιν ἐνιαύσιον ἑορτὴν, ἥν δὶ Κυπριανὰ καλοῦσι. Καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸν χειμῶνα, οἱ ναῦται, οὕπερ ἐγὼ ἀρτίως ἐμνήςθην, ὁμωνύμως τῆ πανηγύρει προσαγορεύειν εἰώθασιν, ἐπεὶ εἰς τὸν καιρὸν ἐπιοκήπτειν φιλεῖ, ἐφ᾿ τȏυ ταύτην οἱ Λἰβυες ἄγειν ἐσαεί τὴν ἑορτὴν νενομίκασι.. Libellatici autem, quorum supra mentio facta, dicti fuerunt iis temporibus, qui, postquam metu supplicri fidem abnegârunt, paenitentiâ postea ducti, ad Confessores Martyresque se conferebaut, ut eorum intercessione, rigor censurae mitigaretur. Ab his itaque impetratô libellô, cnius tenor erat, Talis verum cum suis communicet, in Ecclesiae sinum recipi solebant, vide Cyprianum hunc ipsum, Ep. 15. 18. etc. tertullian. Alios. Coeterum Episcopus, cognomen Caecilii habuit, a Caecilio, qui eum ad fidem couvertit. Opera eius in fol. prodiêre per Erasmum, Basileae A. C. 1521. 1558. Romae, A. C. 1563. Parisiis per Marcellium A. C. 1564. Antverpiae cum notis Pamelii A. C. 1568. 1589. per Sim. Goulartium Genevae A. C. 1593. etc. Erat ingeniô facili, copiosô, suavi, et quae sermonis maxima est virtus, apertô, ut discernere nequeas utrum

ornatior in loquendo, an factlior in explicando, an potentior in persua dendo quisquam fuerit, Sixtus Senens.

II.

CYPRIANUS

Cisterciensis Monachus in academia Hispaniae Complutensi: Eius extaut in Cap. 18. Iobi Commentarii, ut et in Canlicum Cant. quos prohibitos esse nisi corrigantur, refert Iamesius. Idem nomen fuit Martyrium cum Iustino Nicomediae passo. Fuit quoque Cyprianus Vinzibergensis, in Africa Antistes, et Cipriantes Pictaviensis, apud Martytem.

III.

CYPRIANUS

Episcopus Burdigalensis interfuit concilio Agathensi, A. C. 506. Synodo Aurelianensi, A. C. 511. Item, Episcopus Toloncusis, ex illustri familia Massilhensi, de Montolieu, scripsit vitam S. Saesarii, praeceptoris sui. Interfuit concilio Arelatensi IV. A. C. 541. Vinc. Barralius, Chronol. SS. p. 229.